Miejska Biblioteka Publiczna

Judyta kończy trzydzieści siedem lat, ze złością wspomina mężczyznę, który ją porzucił i nieuleczalnie marzy o wielkim uczuciu. Sama buduje dom na wsi i sama wychowuje nastoletnią Tosię. Udziela porad w piśmie kobiecym i nie zarabia tak dobrze jak Bridget Jones ani nie czuje się jak ona kobietą sukcesu. Nie wstydzi się swoich słabości i kompleksów, ma poczucie humoru, a po każdym kryzysie wybucha w niej nowa bomba energii.

Judyta przeżywa chwile szczęścia u boku ukochanego mężczyzny. Nie potrafi się odnaleźć w nowej sytuacji, jest wciąż niepewna uczuć drugiego człowieka. Boi się powtórki z przeszłości. Walczy, czasem bez powodzenia, o swą niezależność. Sercowym problemom towarzyszą kłopoty z dorastającą córką i coraz bardziej doskwierająca monotonia w pracy zawodowej. Jak długo Judyta będzie nosiła swe serce na temblaku? Czy zabliźnią się rany, czy też wkrótce będzie musiała schować się za obronnym pancerzem?

Po wszystkich zawirowaniach sercowych (i finansowych) Judyta jest szczęśliwa. Książę na białym koniu, przebrany za socjologa w starym oplu, zakochał się, oświadczył i wyjeżdża do Stanów. Tosia odgraża się, że zda maturę. Ale w życiu Judyty pojawia się ktoś, kto wie lepiej, co będzie dla niej dobre. Czy wystarczy jej niezależności i uporu, by odnaleźć w końcu własną drogę?

Czego potrzeba do szczęścia kobiecie oprócz czarnych spodni, czarnego swetra i mężczyzny? Spokoju, ale żeby nie było nudno, rad, ale żeby się nikt nie wtrącał, wina, ale żeby nie było kaca, czułości, ale żeby bez przesady, pracy, ale żeby codziennie? podróży, ale żeby nie samolotem, dobrych sąsiadów, ale żeby bez chomika, dziecka, ale żeby bez kłopotów, no i konsekwencji, ale żeby bez konsekwencji...